رابطه توانمندسازی ساختاری و آمادگی فردی پرستاران برای تغییر

زمینه و هدف: افراد کانون تمام تغییرات سازمانی هستند. لذا آمادگی آنان برای تغییر از مهم ترین عوامل در سازمان های کنونی است. توانمندسازی، کارکنان را قادر می سازد تا در مواجهه با مشکلات و تهدیدات از استقامت و انعطاف پذیری برخوردار باشند، در این پژوهش به بررسی ارتباط توانمندسازی ساختاری با آمادگی فردی پرستاران برای تغییر پرداخته شده است.   روش بررسی: در این مطالعه توصیفی همبستگی 130 نفر از پرسنل پرستاری مرکز آموزشی درمانی هاشمی نژاد تهران به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود، به منظور سنجش میزان آمادگی افراد برای تغییر ابزار هان پنکرن و همکاران و جهت اندازه گیری میزان توانمندسازی ساختاری، پرسشنامه شرایط اثربخشی کار- 2 به کار رفت. جهت تحلیل داده ها آزمون همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره با استفاده از spss نسخه 16 به کار رفت .   یافته ها: یافته ها نشان داد توانمندسازی ساختاری با آمادگی پرستاران برای تغییر رابطه معنادار مثبت دارد ( 01/0 p ) و در بررسی تاثیر توانمندسازی ساختاری بر آمادگی پرستاران برای تغییر نیز مشخص شد دسترسی به فرصت، تاثیر آماری معنی داری در تبیین آمادگی فردی برا ی تغییر دارد (001 /0 p ) .   نتیجه گیری کلی: چنانچه سازه های توانمندسازی ساختاری در محیط کار پرستاران پیاده شود، آمادگی آنان برا ی تغییر افزایش می یابد. توصیه می شود که برنامه ریزان و تصمیم گیران زمینه دسترسی کارکنان به دانش و مهارت جدید را فراهم نموده و فرصت انجام کار های چالش برانگیز را به کارکنان بدهند. تا ضمن توانمندشدن کارکنان، آمادگی آنان برای تغییر ارتقا یابد.